Σε μια αιφνιδιαστική αλλά όχι ανεξήγητη κίνηση, η κυβέρνηση αποφάσισε την κατάργηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων του — πληρωμές και έλεγχοι αγροτικών ενισχύσεων — στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ). Η απόφαση ελήφθη σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις αποκαλύψεις για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στον αγροτικό τομέα των τελευταίων δεκαετιών.
Παρόντες στη σύσκεψη ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, οι υπουργοί Κυριάκος Πιερρακάκης (Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών), Κώστας Τσιάρας (Αγροτικής Ανάπτυξης), ο υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Γιώργος Μυλωνάκης, καθώς και ο διοικητής της ΑΑΔΕ Γιώργος Πιτσιλής. Μαζί τους, συμφωνήθηκε και η μεταφορά του προσωπικού του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ — μια εξέλιξη που, παρά τις εύλογες αντιδράσεις, «βαφτίζεται» μεταρρυθμιστική.
Η παρέμβαση έρχεται σε ένα εκρηκτικό χρονικό σημείο, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική έρευνα σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να έχει ήδη προχωρήσει σε εφόδους στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ σε Αθήνα και Κρήτη.
Στο στόχαστρο των αρχών βρίσκονται παρατυπίες και ψευδείς δηλώσεις για επιδοτήσεις σε μη επιλέξιμες ή ανύπαρκτες εκτάσεις, με ζημία που αγγίζει ή και ξεπερνά τα 170 εκατομμύρια ευρώ. Αποκαλύψεις κάνουν λόγο για επιδοτήσεις ακόμη και σε εκτάσεις εκτός Ελλάδας, με αιτήσεις να εμφανίζονται για γη… σε χώρες εκτός Ε.Ε., όπως τα Σκόπια.
Καταλυτικό ρόλο στην αποκάλυψη του σκανδάλου είχε η τότε υπεύθυνη Εσωτερικού Ελέγχου, Παρασκευή Τυχεροπούλου, η οποία αφού εντόπισε σοβαρές παραβάσεις, αντί να προστατευθεί, απομακρύνθηκε από τη θέση της και αποκλείστηκε από τον οργανισμό.
Το πολιτικό μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι χρόνιες παθογένειες του ΟΠΕΚΕΠΕ, με έλλειψη λογοδοσίας και ουσιαστικού ελέγχου, οδηγούν σε πλήρη αναδόμηση του συστήματος. Όμως, αντί για κάθαρση εντός του οργανισμού, η κυβέρνηση επιλέγει τη διοικητική «εξαφάνισή» του, επιρρίπτοντας συνολικά ευθύνες σε έναν φορέα που διαχειριζόταν ετησίως περίπου 3 δισ. ευρώ κοινοτικών ενισχύσεων.
Η υπόθεση αναμένεται να έχει και συνέχεια — πολιτική, δικαστική αλλά και επιχειρησιακή, καθώς το ζητούμενο παραμένει: Πώς θα διασφαλιστεί στο εξής η διαφάνεια και η στήριξη των πραγματικών παραγωγών και όχι των «καλοστημένων κυκλωμάτων»;
